Geheimen...

Bijna de hele dag geshopt op deze niet-winkeldag... Daar zouden ze een andere dag voor moeten uitkiezen, dan wil ik best proberen mee te doen. Maar de zaterdag voor sinterklaas lukt het echt niet, elk jaar ben ik dan zo'n beetje heel de dag in de winkels te vinden. Leuk was wel dat ik zo alle vier m'n kinderen ben tegengekomen... Alleen DH was nergens te bekennen, nu maar hopen dat hij er wel aan gedacht heeft ;-).

Hier onze verlangens op een rij:



Het is nu echt geheimen-tijd en dat is helemaal niet handig als je het overzicht probeert te houden. Want we trekken lootjes, maar ik heb de schone taak voor de 'aanvullingen' te zorgen. Gelukkig heb ik vanmorgen het laatste mysterie opgelost en weet ik inmiddels wie wie heeft getrokken. En kwamen DH en ik erachter dat er één cadeau al dubbel aangeschaft is!

Zo kom ik wel weer eens in winkels waar ik al een tijd(je)niet geweest ben. Zo zag ik in de winkel van de eerste afbeelding een heus kantkloskussen! Met onafgemaakt kantje. (Ben je geinteresseerd in het kussen of de winkel waar het kussen te koop is, stuur me een mailtje.)





Ook de kringloopwinkel heb ik weer eens bezocht. Daar vond ik een oud boek met de titel 'Modern borduren'. Weer erg leuk om te lezen en een boek erbij in mijn 'handwerkboekenkast'. Zoveel jaar na dato is zo'n titel eigenlijk wel grappig. Maar een beetje gelijk heeft het boek wel: deze afbeelding laat toch zien hoe modern het boek eigenlijk is:





Vorige week maakte ik me nog druk over rijden met de weersomstandigheden van toen. Maandagmorgen lag er nog een dik pak sneeuw. Ik heb zeker zo'n 15-20 cm sneeuw en ijs van m'n dak moeten halen. Het rijden ging daarna wel prima, het was op de wegen wel goed te doen.
De dag erna lag er ijzel! Daar had ik helemaal niet op gerekend en weer moest ik weg, naar een cursus. Toch maar weer op weg (pas na 9.00 u) en buiten het dorp was alle ijzel gelukkig weg.

Nog een plaatje van zondagavond laat:

B...

Tijd voor de B, de B van Baan. In de afgelopen week was het precies een jaar geleden dat ik buitenshuis aan het werk ging. Eigenlijk was het totaal onverwacht, ik werd gevraagd te solliciteren, maar heb dat pas bij een herhaling van die vraag ook echt gedaan. Tot die tijd heb ik lang betaald werk binnenshuis gedaan, maar deed toen al wel 2 jaar 'alleen' vrijwilligerswerk.
Na een uitgebreide sollicitatieprocedure (3 gesprekken, in verband met al de mensen met wie je gaat samenwerken) kreeg ik de baan aangeboden. Het kostte wel wat nadenkwerk, want praktisch waren (en zijn) er de nodige plussen en minnen. Maar ik heb de baan aangenomen en werk sindsdien op 20 km afstand van ons dorp.
Het is een baan in het onderwijs, met een fte van 0,46. Het is 2 dagen per week, maar omdat het toch bijna een 0,5 formatie is, komt er wel het nodige bij. De komende week heb ik een dag extra cursus en een dag extra 'studiedag', dat zal de ouders onder jullie wel bekend voorkomen...
Het werken buitenshuis heeft voor- en nadelen, een beetje tegen elkaar weg te strepen. Over het algemeen vind ik het werk zelf leuk en uitdagend, al zijn er natuurlijk altijd dingen waar je tegenaan loopt.


En dan natuurlijk Borduren! Nog steeds begrijp ik dat mensen niet snappen wat er leuk aan is, maar ondertussen geniet ik er nog steeds écht van! Wanneer het precies begonnen is, weet ik niet eens, ik heb het niet van jongsaf aan gedaan.
Voor mijn 18e verjaardag kreeg ik het borduurpakket 'de 4 jaargetijden' van PAKO en daarmee is het serieuzere borduren begonnen, al had ik ook ooit al wel een versierde A gemaakt. Het grote pakket moest ik overigens nog afmaken toen onze eerste zich aandiende en ik voor dat kleintje iets wilde gaan borduren. Dus echt veel geborduurd heb ik in die jaren niet.
Borduren heb ik sinds 1991 gestaag gedaan, al weet ik wel dat ik door het internet en later ook de weblogs veel en veel meer ben gaan borduren. Het aanbod is hierdoor veel groter geworden, waardoor je eigen smaak zich meer kan uitkristalliseren. Dingen die ik jaren geleden geborduurd heb, zou ik nu niet gauw meer maken. Al blijf ik dat werk wel mooi genoeg vinden. Ik vind het leuk om te zien dat je ook daarin blijkbaar een ontwikkeling kunt doormaken.

Sinds eergisteren is het onrustig weer. Vrijdag was het overdag vooral heel harde windstoten met veel naar beneden vallende takken en daarbij hevige hagelbuien. 's Avonds kwam daar sneeuw bij. Erg leuk, vooral omdat het weekend net begon. Gisterochtend gaf dat wel sfeer, vooral omdat het lekker doorsneeuwde, al dooide het ondertussen wel. Vandaag nog heel wat sneeuw en ook nu vallen de vlokken nog. Omdat het tussendoor dooit en vriest, was er vanmorgen een harde, gladde ijslaag onder de sneeuw.
Dit weekend hebben we er echt van genoten, maar nu de werkweek weer begint te naderen, vind ik het wel minder worden. Met mijn niet-zo'n-lange-rijervaring zie ik er wel tegenop te moeten rijden wanneer het glad is of over een weg vol sneeuw of terwijl het sneeuwt... Toch zit er niet veel anders op, vrees ik.

Nou ja, nog maar even niet aan denken. De Quiltmania heb ik inmiddels gescoord, ook de Anna December, de Marie Claire Idees en de Cross Stitcher december. In deze maanden kan ik ze niet laten liggen. De MCI en de Quiltmania koop ik trouwens eigenlijk standaard... Voor vanavond heb ik nog de MCI en de Anna klaarliggen.

Ter afsluiting nog een vrolijk plaatje en een link met sint- en kerstpatronen . Twee jaar geleden heb ik deze link ook al eens geplaatst, lang genoeg om er weer eens mee te komen. Bijzonder dat de link nog steeds actief is!

A...

In de trant van: wie A zegt, moet ook B zeggen heb ik besloten m'n weblog wat uit te breiden: wat persoonlijker verhalen, omdat ik zelf vind dat ik op dit moment eigenlijk niet genoeg handwerkerigs te melden heb. Het idee is een beetje aan de hand van het alfabet, maar ook daarin wil ik mezelf niet vastleggen...

M'n initiaal is een A en vroeger kwam mijn naam heel veel voor. De kinderen van deze tijd dragen mijn naam nauwelijks nog. Zelf was ik nooit heel blij met m'n naam: in elke klas zat wel een naamgenoot en soms zelfs wel twee. Je achternaam wordt dan belangrijker en de mijne was niet zo standaard gelukkig. Maar heel erg vond of vind ik mijn naam ook niet, hoor. Het is gewoon m'n naam.

Sinds bijna een jaar ben ik weer aan het Autorijden. Toen ik een jaar of 27 was, heb ik pas m'n rijbewijs gehaald en ik besloot al snel dat autorijden niets voor mij was. Ik heb een beetje de neiging meer te letten op wat er allemaal in m'n hoofd rondgaat dan in het verkeer om me heen. Dat vond ik zelf niet verantwoord en daarom besloot ik gewoon te stoppen met autorijden. Ik had er niets mee en miste ook niets. Het was geen rij-angst.
Vorig jaar kreeg ik de kans op een nieuwe baan, maar daarvoor zou ik dan wel met de auto op en neer moeten. Ik heb er niet lang over nagedacht en besloot het autorijden dan maar weer op te pakken. Iets aangepast, dat wel. Na een paar autorijlessen hebben we een Automaat gekocht en ben ik weer verkeersdeelneemster in een auto geworden. Anders, maar het ging vanaf het begin prima.

Tot zover de A...

Gisteren was het eindelijk zover: de intocht van sinterklaas. Bij ons is het altijd een belangrijk moment. Alle dochters en de ene zoon om 12.00 u klaar bij de TV en dat is eigenlijk ook wel heel grappig. Een tafel met lekkers, warme chocolademelk met slagroom en een beetje aan het einde warme tosti's. Heerlijk.
Bij uitzondering een plaatje van onze jongste:



Door m'n kinderen word ik er meer of minder regelmatig op gewezen dat ik nog borduurwerken heb liggen die wel eens af mogen... Natuurlijk hebben ze gelijk, maar nieuwe werken en werkjes trekken ook. Maar een grote WIP heb ik te voorschijn gehaald en klaargehangen. Zo is hij in ieder geval zo zichtbaar dat ik er vast wel weer een paar draadjes aan ga toevoegen:



ps de eerste afbeelding is van de stitchcompany , het ontwerp is van Lilipoints

Hij komt...

Zo langzamerhand slippen er wat sinterklaasspullen ons huis in. Wel een beetje illegaal...: binnen ons gezin proberen we ons te houden aan de afspraak dat we voor 6 november (verjaardag van DD2) geen pepernoten in huis halen.
Dit jaar is dat niet goed gelukt. Eerst een klein zakje 'omdat ze net in de winkels liggen en 6 november nog wel heel ver weg is..' Daarna was DH zo aardig om bij de bakker elke keer zo'n lekker zakje harde pepernootjes mee te nemen.
(NB ik schrijf pepernoten, maar ik bedoel vast kruidnoten...)
Heerlijk!

DD2 is nu gelukkig jarig geweest, dus gisteren heb ik gelijk 2 kilozakken gehaald. In ons 6-hoofdig-gezin gaat het snel; zelfs de grote meiden nemen straks weer een pepernoten-tussendoortje mee naar school.
Omdat we geen 'gelovende' kinderen meer hebben, is de sfeer van het sinterklaasfeest wel wat veranderd, maar toch proberen we er echt van te blijven genieten. Volgend jaar woont onze oudste waarschijnlijk al niet meer thuis en wordt het allemaal anders.

Ook in het borduurwerk heb ik vast een sinterklaasvoorschotje genomen: het bootje is van vorige week. Misschien hebben jullie wel gezien dat ik met de lay-out wat aan het rommelen ben (geweest) en dat zal nog wel even doorgaan. Leuk om te doen, maar het kost tíjd. Een sinterklaasaccent vóór kerst weer alle aandacht opeist, leek me in ieder geval wel leuk.




Vorig jaar heb ik ook al een klein sinterklaasborduurseltje gemaakt. Wanneer je veel borduurt, gaat het soms kriebelen om ook zelf eens iets te fabrieken.



De tijd voor kerst is voor mij altijd een gat-in-mijn-hand-tijd voor kersttijdschriften: in het borduren en quilten blijft het wel zo ongeveer m'n meest favoriete thema.
Sommige gelukkigen hebben de nieuwe Quiltmania al, maar hij ligt nog niet in de winkels en ik ben de afgelopen week al een paar keer vergeefs gaan kijken.


Een ander -Engels- tijdschrift heb ik weer eens los gekocht. Hier kan ik geen plaatje van vinden, maar misschien is deze free chart wel leuk!

November

Stiekem is november mijn lievelingsmaand. Het heeft te maken met de verwachting van de feestdagen, maar er toch nog niet zo druk mee zijn, dat het het feestgevoel een beetje naar de achtergrond schuift.
Het heeft ook te maken met het weer: het wordt vaak een beetje een verstilde wereld buiten: er is niet veel meer te beleven: de bomen zijn kaal, niemand gaat voor zijn plezier naar buiten omdat het nat of grijs is. En dan soms het cadeautje van een witbevroren grond, zoals in de afgelopen week. Wij wonen wat landelijk en dan die herfstkleuren onder het wit en ook de witte weilanden waarin de schapen wel bevroren leken, na sneeuwlandschap toch het meest spectaculair wat mij betreft.

We zitten dus meer binnen. Nog wat kleine klusjes nu en dan ga ik ook lekker zitten: deken over m'n benen, detectives op tv en m'n borduurwerk erbij. Iets om je op te verheugen. Met een beetje geluk drinken we ook nog chocolademelk...
Jullie merken, ik word er lyrisch van. Maar eventjes hoor, verder ben ik gewoon een nuchtere Nederlandse.

M'n fotobatterijen heb ik weer opgeladen. Eigenlijk ligt er altijd wel ergens in huis iets op te laden: wij hebben inmiddels zoveel mobiele telefoons, MP3spelers en spellen die weer stroom nodig hebben, dat de stopcontacten meestal druk bezet zijn. Maar we konden er nog een vinden voor deze batterij, die maar heel eventjes nodig heeft.



De afgelopen week heb ik wat meer kunnen borduren. Het is een 'saai' en tegelijk makkelijk stukje geweest wat ik onder handen had: heel veel opvulborduurwerk. Door het mooie garen ontstaan er toch kleurschakeringen. Nu kan ik weer lekker dóór met de tekst, dat zie je echt groeien.



En eindelijk, eindelijk, eindelijk: een klein quiltje van 16 blokjes is klaar. Op de foto nog niet eens zó toonbaar, het moet nog een keer gestreken, maar het resultaat over all is naar mijn zin: de figuren zitten goed, de kleuren zijn goed.
Ik merk heel goed dat zonder de stok-achter-de-deur-quiltlessen het lastig is om hier de vaart in te houden. Quilten vind ik heel leuk, maar borduren vind ik leuker. Ook is dat voor mij minder lastig om even op te pakken. Geen idee dus wanneer dit quiltje echt áf is, daar ga ik mezelf geen deadline voor geven.
Maar met deze 16 blokjes ben ik, geloof ik, meer dan een jaar bezig geweest...

Vanmiddag nog een nieuw quilttijdschrift gekocht (dat weer wel ;-)), dat staat op m'n vanavond-nog-te-genieten-lijstje. Het heet Quilt It en dan de Christmas-uitgave. Ik vond m in een redelijk bekende quiltwinkel. De verkoopster omschreef de winkel zelf als 'bijna uitgestorven' en daarmee bedoelde ze niet dat er niemand kwam! Het was zelfs tamelijk druk. Jammer dat zulke winkels (moeten/zullen) verdwijnen.