Herinneringen...

De doos met oude spullen bracht me terug naar een tijd lang geleden. Het was de tijd dat ik op kamers ging en aan een nieuwe fase in mijn leven begon.
Na 3 maanden op een heel klein kamertje te hebben gewoond, kreeg ik de kans op een grotere kamer te gaan wonen, een kans die ik met beide handen aangreep. Er was een klein minpuntje: de kamer had geen verwarming. De enige warmte kwam van een elektrische radiator, die maar klein was, zeker voor de kamer die ik ging bewonen. Op zich overkomelijk, maar ik trok er op 1 januari in en het was toen nét de strengste winter in lange tijd. Overdag tot -10 graden met het advies binnen te blijven... 's Avonds waren de ijsbloemen aan de binnenkant van mijn ramen nog niet weggedooid. Een elektrische deken hielp me de dagen door.

Ik woonde toen in een huisje van een oude mevrouw. Zij was nooit getrouwd, maar wilde op een gegeven moment liever niet alleen wonen en had de kamers boven verhuurd. Ze was niet erg mobiel en wij mochten daar redelijk goedkoop wonen met de ongeschreven regel dat we haar een beetje in de gaten zouden houden en de post bv bij haar zouden brengen. Maar amper 2 maanden nadat ik daar ingetrokken was, kreeg ze een hersenbloeding en moest ze naar het ziekenhuis. Later werd dat een verzorgingstehuis. Daar is ze twee jaar later overleden. Ze kwam niet meer terug in het huisje waar ze erg van hield.

Mijn huisgenote en ik woonden in die tijd samen op de bovenverdieping en mochten de benedenverdieping gebruiken voor evt logés. Het was een erg oud huisje, dus veel toegevoegde luxe gaf dat niet eens. Toen de oude dame overleed, stonden zowel ik als mijn huisgenote op het punt te verhuizen: zij ging naar een andere stad, ik ging trouwen. Haar nabestaanden zouden het huis verkopen en gaven ons carte blanche om mee te nemen wat we nog zouden willen van de inboedel. Ik herinner me dat ik een telefoon met draaischijf meenam en een oude dekenkist van de vliering. Volgens mij heeft m'n huisgenote toen ook niet veel meegenomen.
De telefoon is inmiddels met pensioen, maar de dekenkist hebben wij, drie huizen verder, nog steeds staan:


De binnenkant hebben we opnieuw bekleed, de buitenkant is authentiek. (De kastanjetakken zijn snoeiafval van onze kastanjeboom.)

Daarmee kom ik waar ik moest zijn: blijkbaar lag ín die dekenkist een doos met al die oude spulletjes. Eerlijk gezegd herinner ik me daar niets van (het is allemaal ook alweer 21 jaar geleden), maar daarom is het nu extra bijzonder.
Behalve de oude krant, was het dus een doos met stápels papierwerk. Veel zondagschoolplaatjes in zwart-wit of kleur, maar ook nog persoonlijke ansichtkaarten uit 1937 vooral en oude leesboekjes. Tot m'n verrassing ook nog 2 kleine fotootjes, waarschijnlijk uit de jaren '20.






Van de oude krant heb ik nog een scan gemaakt, het is bijzonder om papier uit 1894 in je handen te hebben, dat gebeurt me niet elke dag. Eigenlijk vind ik alles bijzonder om te lezen: prijzen van raap- en lijnolie, prijzen van runderen etc.
Opvallend:
Telegram: Wenen, Maandag. Heden was het gerucht verspreid, dat een aanslag was gepleegd op koning Alexander van Servië. Het gerucht is geheel ongegrond.

En:
Naar aanleiding eener in ons nummer van Zondag voorkomende annonce omtrent het verschaffen van zitplaatsen aan winkeljuffrouwen, deelt de firma A. Sinkel, alhier, ons mede: Dat zij reeds meer dan vijf jaren maatregelen heeft getroffen, waardoor elke juffrouw in het magazijn een stoel ter beschikking is gesteld.

Tot slot de scan van een stukje krant:


Een fijne week allemaal! Morgen ga ik verjaren, vandaar dat ik een beetje 'vroeg' ben..